Komin heim í heiðardalinn

Emilía Þórný og Katrín Hekla

Það fyrsta sem kom upp í hugann þegar við mættum upp í Leifsstöð klukkan 06:10 í gærmorgun var að þetta væri eins og að vera í einhverri afdala flugstöð í þriðja heims ríki. Raðir út fyrir dyr, engir vagnar til undir ferðatöskurnar né barnavagninn og svo starfsfólk sem varla vissi hvað það hét..hvað þá gefið upplýsingar um hvernig við ættum að koma barnabílstól, barnavagni, tveimur blýþungum ferðatöskum, handfarangri og einu litlu barni frá bílnum og gegnum öll ósköpin. Við komumst þó yfir forláta innkaupakerru frá Fríhöfninni (guð blessi ykkur elskurnar mínar) sem vagninum var hrúgað í innpökkuðum og svo gátum við burðast með rest upp að dyrum. Við neyddumst til að skilja Emilíu eftir í bílnum í 2 mínútur á meðan við hlupum með þetta allt saman og það var ekki góð tilfinning. Þegar við komumst inn fyrir dyrnar úr rokrassinum var sem betur fer fluginu seinkað um hálftíma og hugsuðum við okkur gott til glóðarinnar með að ná smá fríhafnarstússi og að fæða ungfrúna fyrir brottför. Flugleiðir gerðu gott betur og léttu undir með okkur og frestuðu brottför í 3 tíma til viðbótar þegar 10 mínútur voru í ætlaðan brottfarartíma. Það varð síðan smá seinkun til viðbótar svo að flugvélin lagði af stað tæpum 4 tímum eftir upphaflegan brottfarartíma. Emilía tók þessu öllu mjög vel, fékk sér vænan lúr í flugstöðinni og vaknaði temmilega klukkutíma fyrir brottför og fékk sér þá sopa. Hún kunni svo afskaplega vel við sig í flugvélinni og sofnaði í flugtaki og vaknaði u.þ.b. yfir Västerås þegar 15 mín voru til lendingar.
Við komum svo loks heim í hús 12 tímum eftir að við vöknuðum á Íslandi klukkan 04:45 að morgni. Það var gott að koma heim en hálf tómlegt þó eftir að hafa verið umkringd okkar nánustu síðustu vikurnar í frábæru fríi á Íslandi.